Alfa
Macrochloa tenacissima
Poaceae Graminaceae
Noms en français : Alfa, Stipe tenace.
Descripcioun :L'alfa nous vèn d'Africo de l'uba (halfa en Aràbi) ounte trachis dins li relarg secarous. Es un gros gramenun que s'èi naturalisa en Prouvènço dins li tepiero seco e li garrigo, mai s'atrovo gaire. Se recounèis à si baso de fueio e à sa lengueto di proun peludo.
Usanço :Sèr à la fabricacioun de pasto à papié de qualita e peréu pèr faire de cordo, de banasto etc. Èi peréu dounado i chivau coume uno meno de civado. Se cultivo en Tunisìo e en Espagno.
Port : Erbo
Taio : 0,6 à 1,5 m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Macrochloa
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 1 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 300 m
Aparado : Noun
Abriéu à mai
Liò : Tepiero seco
- Roucaio
- Garrigo
Estànci : Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Sud
Ref. sc. : Macrochloa tenacissima (L.) Kunth, 1829
(= Stipa tenacissima L., 1753 )
Espargouto(-di-cinq-estamino)
Spergula pentandra
Caryophyllaceae
Autre noum : Praussèli.
Nom en français : Spargoute à cinq étamines.
Descripcioun :L'espargouto-di-cinq-estamino es uno pichoto planto que trachis dins li sablo séusouso. Coume tóuti lis espargouto, se recounèis à si fueio en faus verticille. Aquelo a cinq estamino, e subretout de grano negro di proun alado (vèire li fotò).
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 5 à 25 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Spergula
Famiho : Caryophyllaceae
Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 5 à 10 mm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Si
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Mars à jun
Liò : Tepiero seco
Estànci : Mesoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Paleoutemperado
Ref. sc. : Spergula pentandra L., 1753